GAIRLOCH   BIJ  EEN  EILANDJE

 

Het is nu niet meer voor te stellen maar eens was het rond Aalsmeer zeer bosrijk. Uit plantenresten in een waterrijke omgeving ontstaat in de loop van duizenden jaren veen. Het hout boven de grond voor verwarming in de winter raakte op en  toen men ontdekte dat brokken plantenresten uit de natte bodem en gedroogd op het land een prima goedkope brandstof was voor verwarming ging men dit afgraven.  Dit afgraven heet vervening, een foute naam eigenlijk. In Amsterdam was er in de Gouden Eeuw veel behoefte aan brandstof.  En ook aan verse groente en fruit zoals aardbeien. Aalsmeer leverde beiden. Door de afgravingen ontstonden grote meren zoals  b.v. de Stommeer, de Hornmeer en  de Legmeer, dat zijn nu woonwijken. En de Westeinder bleef gelukkig vol met water.. Maar: meer water door turfwinning betekende minder land voor groenteverbouwing. Dat leidde tot inpoldering van voornoemde ‘meren’. Alleen de Westeinder ( gelukkig) niet.  De Haarlemmermeer was er al, een groot meer tussen Leiden, Haarlem en Amsterdam. De Westenwind is overheersend en toen door afkalving het dorp Aalsmeer dreigde te verdwijnen, zoals met de dorpen Rijk en Burgerveen was gebeurd, is er een dijk gemaakt van Aalsmeer naar Leimuiden en Oude Wetering. Dat werd de Westeinderdijk, die later aan beide zijden werd bebouwd. Maar deze dijk hield het niet, in 1870 werd het laatste houten huis op twee  boten ‘verhuisd’ naar de Uiterweg. De Westeinderdijk is nu de Westeinderdijksloot. Met uiteindelijk veel eilandjes erom heen. In privébezit, en in gebruik als seringenakkers of voor recreatie. Veel later is ook de Haarlemmermeer ingepolderd. Voor de Westeinderdijk kwam dat te laat. Na een proefrondje op de Westeinder met de Gairloch mochten wij aan leggen aan het eilandje van de buren uit de haven. Sociale controle in Aalsmeer is niet mis. Er werden vele foto’s gemaakt van onze boot en later hoorden wij dat de eigenaren appjes kregen met foto dat er vreemden aan  hun eiland lagen!