zondag 27 november 2011

2011-11-27



DONJEUX

Donjeux heeft een enorm kasteel. Na een eind fietsen zagen we een imposant gebouw hoog in de heuvels en een pad omhoog met een vrolijke groep jonge mensen met veel kinderen. Bij navraag bleek het pad en kasteel privé te zijn maar de tuinen te bezichtigen. Het was nog een enorme klim, bovendien werden we steeds door auto’s ( uit Parijs) ingehaald waar al die kinderen zwaaiend in de achterbak zaten. Boven aangekomen kwam dezelfde jonge vrouw op ons af, feliciteerde ons met de aankomst en vertelde dat het hele gezelschap uit één familie bestaat. Alle kinderen en kleinkinderen ( in totaal 50 ), nazaten van drie zusjes die de weekenden zomers daar met elkaar doorbrengen. De tuinen zijn ontworpen door Le Nôtre, beter onderhouden dan het kasteel uit de 18e eeuw, daar was dan ook geen beginnen meer aan. Slechts één vleugel van het kasteel wordt nog bewoond. We konden de fietsen neerzetten en wandelen waar we wilden. De kinderen speelden verstoppertje en gilden het uit van de pret. Op internet kan je de familie traceren. Een keurige familie, diplomaten en leden van de senaat in Parijs, genaamd ‘Les Gestas de Lespéroux’.


FRONCLES

Froncles is een klein stadje, dat zijn bestaansrecht had vanwege de (koud) staalindustrie. Auto-onderdelen voor Citroën werden hier vroeger gemaakt en per schip naar Parijs gebracht. De haven van toen is nu een jachthaven en een camperplaats. Je kunt zelfs boven de capitainerie een gîte kan huren. Er is een wasmachine en de vrouwelijke havenmeester wist wel raad om de volgens Elsbeth onuitwasbare vlekken uit de gordijnen te krijgen. Het was een ‘truc de ma grandmère’. We nemen dit jaar geen wijn mee terug naar Aalsmeer, maar flesjes ‘Eau Ecarlate’.


LE CHÂTEAU

Op weg naar het dorp Orconte vanuit de haven kom je langs het huis van de vroegere meestersmid, het Maison du Maître. Dit fraaie pand is nu gepromoveerd tot kasteel en herbergt het restaurant ‘Au Château’, waar je voor 13 euro fantastisch kan lunchen. Er valt niets te kiezen, de ene dag vis, de volgende dag is vleesdag... Wat te denken van een avocadosalade met 3 gegrilde Coquilles St Jacques, als hoofdgerecht rog en als dessert huisgemaakte taart. Een omweg waard. Het waren regendagen en de was had meer tijd nodig om te drogen. We hebben er 2x geluncht. De hele zomer nergens zo heerlijk gegeten. Leve de rode Michelingids. We houden het altijd in de gaten. Als wij in een dorp zijn met een restaurant vermeld in die gids, dan gaan we daar eten. Altijd een succes!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten