Idensen was een volgende overnachtingsplaats. Een boerendorp met grote vakwerkboerderijen van rood baksteen in herfstkleuren, verder niets, behalve een schattig klein vroeg-Romaans kerkje : de Sigwaldskirche. Het verrassende was dat er boven op het dak een ooievaarsnest gemaakt was. Veel van die jonge ooievaars komen belazerd aan hun end .Tegen een gebouwtje ernaast stonden bordjes, waarop vermeld stond waar de jonge ooievaars gevonden zijn. Alle jongen worden geringd, hoe dat gedaan wordt is mij een raadsel. Maar één is er gevonden in Perpignan, een ander in Carcassonne , tegen een hoogspanningsmast aangevlogen. Weer een ander is teruggevonden in de Oekraine, maar een 3 -jarige ooievaar had echt niet uitgekeken. Die is omgekomen bij een botsing met een autobus op de Viktoria-Falls- Road in Rhodesie !
Om Münster konden we echt niet heen. Je ligt in de oude haven bij allerlei restaurants en café’s. We bezochten achteraf het absolute culinaire dieptepunt van onze reis, maar wel met uitzicht op de boot : het werd Mühl fressen ! ( vuilnisbakken-eten ). Naast ons zaten 5 vrolijke Dirndels . Het was mij al opgevallen dat deze outfit bij veel winkels in de aanbieding was. Ik heb zelfs Elsbeth zo’n jurk aangeboden, maar ze was not amused. We kregen contact omdat de dames graag een ‘Kodakmomentje’ wilden en met een foto wilde ik ze graag helpen. Ik dacht dat het een groepje studentes was ( Münster is een grote studentenstad) en dat zij in het kader van ontgroening hier in Nord-Rhein-Westfalen voor paal op zijn Beiers moesten rondlopen. Niks bleek minder waar. Het waren medewerksters van de Lidl, op weg naar de Oktoberfesten verderop in een grote fabriekshal. Oktoberfesten , zelfs in Münster? Nu wordt het echt herfst en tijd om naar huis te gaan.
Vanuit Dorsten was onze volgende haven Doesburg. Misschien wat te optimistisch ingeschat. Na 30 km Wesel-Dattlenkanal en 60 km Rijn stroomafwaarts en 25 km de IJssel af leek mij geen probleem. Alles ging goed tot we na Arnhem de IJssel op voeren . Dat er problemen waren met de waterstand werd toen duidelijk. Op die laatste 25 km moesten wij op een zeer smal ‘parcours’ achter beroepsvaart varen en kwamen wij een 40-tal (!) schepen tegen tot aan Doesburg. Via kanaal 10 werd voortdurend met flarden tekst gemeld ( marifoon is niet alles !): “afvaart bij de Steeg, geladen opvaart bij de tonnetjes van Velp of ik ben halverwege de Koppelaar (?)”. Ik ben dichtbij mijn voorganger gebleven. Bakboord,/bakboord passeren of stuurboord/stuurboord was zo geen probleem. Plotseling hoorde ik : “dat plezierjachie zal je wel ruimte geven (!?)”. En van rechts kwam opeens een duwvaart zandschepen de IJssel op. Dat betekende vol in ‘de remmen ‘. Vlak voor Doesburg lag een binnenvaartschip vast. Mijn voorganger wilde hem helpen los te komen door langszij vast te maken en beiden met volle kracht vooruit. Dit betekende wel dat ik de Gairloch 180 graden moest draaien en in de stroom stil moest leggen. Het schip bleef vastliggen en uiteindelijk bereikten wij Doesburg, waar in de haven net genoeg water stond om aan te leggen . Wij hebben daar de broer en verdere familie van Elsbeth wonend aan de IJsselkade bezocht. De terugreis naar Arnhem stroomopwaarts op de IJssel was net zo erg. Na de Ijsselkop bij Arnhem gerond te hebben was deze ellende over en zijn wij via overnachtigingen in Wageningen, Culemborg, Schoonhoven en Gouda eindelijk thuis in Aalsmeer beland.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten