APÉROSNACKJES

Steevast wordt Elsbeth rond een uur of vijf in de middag onrustig en krijgt last van een soort 'hongerklop'. Dan moeten de tucjes, chips nootjes of schijfjes 'droge saucisse' op tafel komen bij het dagelijkse glaasje wijn. Want dat is goede gewoonte in Frankrijk, zegt ze,  alle Fransen doen dat . Vooral de cylinders met chips hebben haar voorkeur. Drie halen, twee betalen en de verpakking is zo handig voor het opbergen van de penselen ! Om zich vervolgens over haar gewicht te beklagen... Wat mij niet lukte heeft Josja  in korte tijd wel voor elkaar gekregen.  Na uitleg over de  vele calorieën moest Elsbeth tijdens de apéro de snacks uit de verpakking halen, er vijf minuten naar kijken, ze terug doen in de verpakking en alles weggooien. Dat hielp en  na een paar dagen was ze 'snackvrij'. En nu dagelijks aan de homemade magere groentesoep ! Nog bedankt Josja ! Trouwens één lege cylinderverpakking voor haar penselen bleek ook genoeg te zijn.

          CANAL  DU  NIVERNAIS

Het enige nog te bevaren kanaal voor ons dit jaar was het Canal du Nivernais, wel het mooiste van Frankrijk. Je vaart ten westen van het Parc Regional du Morvan in een fraai landschap, in de echte 'Franse Campagne'. Wij nemen er ruim de tijd voor. Zo bleven wij voor een dag of vier in Mailly-le-Chateau liggen. Ook voor de zon of beter tegen de zon lagen wij gunstig, want het was weer erg warm.  Elke ochtend fietsten we naar de voet van de berg en liepen naar boven via trappen in de schaduw van bomen. Boven kwam je in een andere wereld, waar nonnen in een zwarte habijt  rondliepen . De priester droeg nog een soutane  en iedereen groette hem met een  ' bonjour  Monsieur le Padre'.  Gelukkig voor ons  was er ook een Bar-tabac voor een krant en een ouderwets klein bakkerswinkeltje, waar plaats was voor twee klanten. De rest wachtte geduldig buiten. Verder varend kwamen wij dit soort okerkleurige dorpen meermaals tegen, bij een groot kasteel of bij een veel te grote kerk en met af en toe een eindelijk niet leegstaand kruidenierswinkeltje, dan vaak gerund door buitenlanders. Veel huisjes met auto's met kentekenplaten uit ander departementen of buitenlandse, want veel huisjes  zijn er 'Residence Secundaire' , te herkennen aan  de dichte luiken. Spookdorpen dus  of  dorpjes waar  nog wel wat te beleven valt, waar de tijd heeft stil gestaan. 

         AIRCO'S  EN  HUURBOTEN

Het is een hete zomer geweest natuurlijk, maar je kan overdrijven. Zo lagen wij in een kleine haven bij Chatel-Censoir. Tegen de middag kwamen een aantal huurboten  aanleggen. Bij drie bleef de motor aan. Voor de airco.  Dat vreet zoveel stroom dat de 4 ampere walstroom  niet voldoende is. Na een paar uur word je het moe van het geluid en de rook en ga je beleefd vragen of de motor uit kan. Nee geen sprake van, wij hebben oude mensen aan boord ! Tja wij zijn ook oud en hebben geen airco. Ze keek ons aan en zei : 'Maar zij zijn nog ouder !" Om vijf uur kwam de havenmeester, één van het doortastende type.  Hij trad op en alle motoren gingen uit, één boot vertrok zelfs. Later op de avond kwam er nog een huurboot. Een ouder type, ook met een soort airco. De boot werd gekoeld met water gepompt uit het kanaal, dat vervolgens met een grote straal  als een waterval uit de boot stroomt. De 4 ampere was genoeg  voor de pomp maar het geluid ervan en de waterval was voor ons en de boot er naast meer dan genoeg. De bemanning ging uit eten en we verzochten  of de pomp uit kon. Nee natuurlijk en als ik de stekker uit de walstroom zou halen dan zou hij de politie bellen ! Huurboten met landrotten, ondanks  meegeleverde kapiteinspetten, het blijven landrotten...